Mezelf worden

Ik heb Marion leren kennen tijdens de regressietherapie opleiding. Als student was zij al zeer leergierig, alert, betrokken en doortastend en als mens warm en hartelijk. Tijdens de studie heb ik vele malen sessies van haar mogen ondergaan. En na de studie heb ik om meerdere redenen veelvuldig sessies bij Marion gedaan. Marion heeft een zeer scherp geheugen en een groot bewustzijn; zij onthoudt dingen die ik allang vergeten was, maar die wel van groot belang zijn voor mijn eigen ontwikkeling. Mede door haar ben ik erachter gekomen dat ik vaak dissocieerde en dat ik  gevoelens van anderen oppik waar ik me niet bewust van was. Marion heeft mij geholpen om meer bij mezelf, in het hier en nu en in contact met mijn eigen gevoelens te komen en me af te schermen voor andermans gevoelens, of in ieder geval er bewust van te worden, zodat ik het nu als tool kan gebruiken. Marion’s persoonlijkheid en werkwijze is doortastend en volhardend; als zij ergens voor gaat, dan gaat ze er ook voor. Tijdens de sessie wordt er terug gegaan naar de oorsprong van de klacht en / of probleem en als je er voor open staat, alles wat daarmee verbonden is; ervaringen in het huidige leven, in vorige levens en in het familiesysteem. Ik ken niemand die op deze manier deze sessies zo compleet en grondig doorwerkt. Een sessie is doorgaans echt een grootschalige opruiming, waarbij Marion aan dingen denkt, waar ik zelf nog nooit eerder aan gedacht heb, waardoor we bij dingen komen, waar ik uit mezelf waarschijnlijk niet bij gekomen was. Ik ben Marion erg dankbaar voor wat ze doet en wie ze is: hartelijk, laagdrempelig, outreachend (doordat ze dingen aankaart waar ik zelf niet aan gedacht had), grondig en onverzettelijk, wat wil zeggen dat ze ‘de onderste steen boven wil hebben’. Marion houdt van aanpakken, dus als jij ook een probleem aan wil pakken, dan kan ik je aanraden om Marion te contacten en een afspraak in te plannen.  
 

Burn-out

Zolang als ik mij kan herinneren heb ik een hekel aan het schoolsysteem. Ik ben ook pas begonnen met een hbo-studie toen ik 25 was. Na mijn eerste schooljaar kwam ik in een burn-out terecht. Mijn jeugd is erg traumatisch geweest. Mijn vader voedde Spartaans op: met psychisch- en fysiek geweld. Ik werd gekleineerd en kon het voor mijn gevoel nooit goed doen. Het resultaat? Ik heb een enorm negatief zelfbeeld, weinig eigenwaarde en een enorme prestatiedrang. Vroeger moest ik met goede cijfers thuiskomen. Toen ik weer met een studie begon, kwamen mijn jeugdtrauma’s terug. Elke dag was ik bang, bang om te falen en bang dat ik mijn studie niet zou halen. Dat zou betekenen dat mijn vader gelijk had en dat ik niet goed genoeg was. Ik geloofde niet in mijn kwaliteiten, werkte mijzelf helemaal kapot en eindigde in een burn-out. Tijdens mijn burn-out kwam de realisatie dat er iets anders moest. Ik wilde het kind in mijzelf helen dat nooit liefde had ontvangen van haar vader. Marion heeft mij geholpen. Door middel van reïncarnatietherapie kon ik de lading, van al het verdriet in mijn systeem, helen. Vandaag de dag sta ik lichter op, zonder alle angst en met goede moed. Ik weet dat ik iets waard ben gewoon door te zijn wie ik ben. Zonder Marion was dit niet gelukt en zou ik nog steeds aan het overleven zijn in plaats van te leven.
 

Oorlog in hoofd
Ik ben een man van 61 jaar en heb een heel leven te maken gehad met psychologen en therapeuten. Door een instabiele jeugd en een moeder die mij regelmatig zei dat ik haar kind niet was als ik niet deed wat ze zei, heb ik mijn hele leven op mijn tenen gelopen om maar mijn best te doen. Om er maar bij te mogen horen. Hierdoor begon ik last te krijgen van depressies, burnouts. En geen enkele therapeut kon mij helpen. Ik kende hun 'verhaaltjes' wel en de hulp was vaak maar voor even. Ik voelde dat het dieper zat. Dat het ergens vandaan kwam waar ik niet bij kom komen. Ik begon last te krijgen van oorlog in mijn hoofd. Elke morgen werd ik wakker met  gegil en geschreeuw. Maar ik wist niet waar het vandaan kwam. Hierdoor ben ik gaan zoeken naar een regressie/ reincarnatietherapeut en kwam ik bij Marion terecht. Bij haar voelde ik mij rustig en veilig en durfde ik mijn verhaal te vertellen. Het fijne was dat ze alle tijd voor mij nam. Zij nam mij bij de hand in een sessie en ik kwam in een vorig leven terecht. In een leven dat ik herkende. Ik was een joodse jongen In Amsterdam tijdens de bezetting van de Duitsers 40/45. Ik kon dingen benoemen die ik niet kon weten....ik wist exact de plaats en huis waar ik woonde, ik zag dat er een park t.o. ons huis was. Ik ervaarde, voelde en zag wat er gebeurde. In het kort; wij werden afgevoerd naar een concentratiekamp waar mijn moeder en zusje naar de gaskamer werden gebracht. En toen hoorde ik het gegil en geschreeuw, dat wat ik elke morgen hoorde waardoor ik wakker werd....het geschreeuw en gegil van mijn joodse moeder dus. We hebben het geheeld. Ik ben daarna nooit meer wakker geworden met gegil en geschreeuw.
 Heb de oorlog niet meer beleefd. Heb nu rust. Ik heb veel geleerd over familiebanden en heb hierdoor ook dingen een plaats kunnen geven. Onder andere de relatie met mijn moeder die inmiddels overleden was. Ook tijdens mijn scheiding van een narcistische vrouw heb ik veel steun gehad van Marion. Het is heel fijn om gehoor en begrip te vinden en te mogen weten dat dat wat je voelt er mag zijn. En bestaat.
Ik ben haar dankbaar en ik zal zeker weer bij haar aanbellen als het even minder gaat

Verbroken relatie niet los kunnen laten
Na een verbroken relatie kwam ik in een negatieve spiraal terecht. Diep in mijn hart wist ik dat de relatie niet goed voor mij was, maar toch klampte ik mij heel erg vast aan die man. Dat begreep ik ook niet van mezelf. Ik wist dat ik met mezelf aan de slag moest, maar dat is soms makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn aandacht werd getrokken naar reïncarnatie en ik besloot mij daarin te verdiepen. Ik heb een afspraak gemaakt voor de regressietherapie en die sessies hebben mij heel erg vooruit geholpen. De therapie heeft mij geleerd dat elk mens een rol heeft en in je leven komt om jou wat te leren. De verbroken relatie was dus met een man waar ik in een vorig leven ook mee getrouwd was geweest en hij was verdronken. Ik ben toen achter gebleven met een groot aantal kinderen en heb toen zijn dood toen niet kunnen verwerken. In mijn huidige leven heb ik weer 1,5 jaar een relatie met hem gehad en de pijn van verlies heb ik weer opnieuw ervaren. Maar nu heb ik het kunnen verwerken en is de pijn helemaal weg. Wat wel een bijzonder detail is dat deze man (in dit leven) als jongetje van 10 bijna verdronken is. Daar leid ik weer uit af dat hij die verdrinking weer opnieuw moest verwerken. 

Door de regressie therapie ben ik anders tegen gebeurtenissen in mijn leven aan gaan kijken. Eigenlijk is alles duidelijker geworden en daardoor ook gemakkelijker. Ik ben erg vergevingsgezind en relaxed geworden naar mijn medemens. Ik ben ook een betere moeder erdoor geworden. Nu begrijp ik mijn kinderen beter en zie ik ook dat ik soms door mijn kinderen getriggerd wordt en andersom natuurlijk ook.  Maar een kind is nog zo jong en kan geen kant op. Nu door mijn ervaring met regressie therapie is er een betere balans in de relatie met mijn kinderen.

 En mijn ervaring bij Marion is erg positief geweest. Ik had een veilig gevoel en ze is erg kundig. Want uiteindelijk deel je best persoonlijke ervaringen met iemand, maar ze is erg professioneel op een persoonlijke manier.

Colitis Ulcerosa

Op mijn 17e werd Colitis Ulcerosa bij mij geconstateerd. Ik heb me altijd erg alleen gevoeld, hoewel ik liefdevolle mensen om me heen heb die van me houden. Ik besloot met deze klacht een sessie te doen bij Marion. Tijdens de sessie gingen we via mijn onderbewustzijn terug naar het moment waar dit gevoel van alleen zijn is ontstaan. Ik vond het heel spannend, maar Marion stelde me gerust en steunde me tijdens de sessie. We komen in de baarmoeder terecht, waar blijkt dat ik een tweelingbroertje heb gehad. Toen we drie maanden in de baarmoeder zaten, ben ik hem verloren… Het gevoel van alleen zijn dat ik daar voel, herken ik meteen als het gevoel van alleen zijn dat ik nu ook zo voel. We werken deze pijnlijke gebeurtenis samen door. Ik haal mijn energie terug en alles gaat meteen naar mijn buik. Het resultaat van deze sessie is dat ik, ondanks de verwachtingen van artsen, al vijf jaar geen aanval van Colitis heb gehad, door alle energie die ik in deze sessie terug heb gekregen.

Jeugdtrauma's en woede
Na een turbulente jeugd door een narcistische vader, een woedeprobleem en vele andere zware levensgebeurtenissen, zat ik in mijn puberteit en jongvolwassenheid vol verzet en woede. Dankzij Marion heb ik weer rust gevonden in mezelf en in de loop van het leven. Ik heb leren loslaten en accepteren door mijn trauma's op te zoeken en deze door te werken. Regressietherapie heeft mijn leven compleet veranderd. Ik heb voor haar andere therapeuten gehad, maar niemand is zo zorgvuldig als Marion. Ze weet precies de vinger op de zere plek te leggen en draait er niet omheen. Haar loepzuivere intuïtie en levenservaring maken haar tot een uitzonderlijk goede therapeut. Ik voel me dankzij  haar therapie weer een compleet en hoopvol mens. 

Angst voor autoriteit

Ik had een onrealistisch angstgevoel bij autoriteit. Met name bij mensen in uniform, politie en zo. Zo erg, dat als ik er een zag of werd opgebeld door een controlerende instantie, maakte eigenlijk niet uit wat het was, dat ik dan even verstijfde en me bedreigd voelde. Erg vervelend in een gewone, niet bedreigende situatie, want er was niets bijzonders aan de hand. Ik voelde mij met dat gevoel, al was het soms maar een paar seconden, erg onprettig.
Zelf dacht ik dat het met mijn kinderjaren te maken had. Op 6-jarige leeftijd was er een confrontatie met politie in een kinderlokkerssituatie. Ik had toen geen idee wat er aan de hand was, want er was immers niets gebeurd. Maar de zwaarte van de mensen en het bedreigende gevoel van de politie had behoorlijk indruk op me gemaakt. Nu begrijp ik dat de volwassenen alleen maar ongerust waren.
In de sessie kwamen we in een leven terecht waar ik een getrouwde vrouw van adel was. Mijn leeftijd was 18 jaar en ik was getrouwd met een veel oudere man. Ik was blijkbaar een zeer verwende en arrogante vrouw (ik behandelde het personeel niet echt aardig) en leefde in een kasteel met veel luxe spullen en kleding en veel vrijheid enz.
Ik wilde graag schilderen, maar mijn man vond dat niet gepast voor een vrouw in mijn positie. Ik wilde het!! We stonden ruzie te maken boven aan de trap op de overloop. Mijn man schreeuwde vaak hard en dit keer ook. Normaal zou ik gedimd hebben, maar er kwam een wil in mijzelf omhoog, zodat ik tegen hem in ging. De ruzie was inmiddels zo hoog opgelopen dat mijn man bewegingen maakte met zijn armen en zijn evenwicht verloor en van de trap viel, dood. Wat ik me nog kon herinneren was dat ik zeer verdrietig was dat hij dood was, want ik hield wel van hem. Maar over de consequenties dacht ik niet na, want door mijn positie als vrouw van adel wist ik dat het weer goed zou komen. Echter, dat was niet het geval. Ik werd gevangen genomen en beschuldigd van moord. De rechtszaal was erg naar met rechters en getuigen die erg naar deden. Ook was er iemand die vals getuigde. Hij zei dat hij had gezien hoe ik mijn man van de trap af had geduwd. Ik werd veroordeeld tot de doodstraf. Het laatste zag ik mezelf liggen in een vieze donkere kerker en ging dood door de ontberingen die ik niet aankon. Dus ophangen was niet meer nodig.
Ik voelde tijdens de sessie dat mijn man in het kasteel mijn huidige man was. Wij hadden regelmatig ook woordenwisselingen waarbij hij behoorlijk "geluid" kon maken wat mij een onprettig gevoel gaf. Ook ben ik van jongs af aan een verzamelaar van beelden, schoenen, kleding en meubels. Er kwam geen eind aan. Less is more gold zeker niet voor mij. Koopverslaafd zag ik mezelf. Na de sessie merkte ik tot mijn vreugde dat ik gewoon een winkel in kon lopen en dan zag ik iets wat ik mooi vond en mezelf dan hoorde denken: "ja, het is mooi, maar ik heb al genoeg". Ik was helemaal verwonderd dat ik dat dacht. Zo ook bij schoenenwinkels. Sterker nog, toen ik thuis kwam dacht ik voor het eerst in mijn leven "wauw, dit huis staat wel vol en wat heb ik veel schoenen". De koopverslaving is helemaal weg. Geen reden meer om even de stad in te gaan. Ook mijn relatie is ten goede veranderd. Mijn man is veel vriendelijker tegen mij en doet nu dingen uit zichzelf die hij daarvoor nooit deed, zoals mij spontaan een kus geven en huishoudelijke dingen. Voor mijzelf is het belangrijkste dat ik me meer mezelf voel en happy. Ik geniet meer van mijn fantastische leven en dat is voor het eerst continu. Ik heb nog geen politie gezien, dus ik weet niet of dat gevoel weg is. Maar als ik er nu aan denk voel ik geen dreiging. En gezien de positieve veranderingen na de sessie weet ik van binnen dat dat ook veranderd is.