Ik ben opgegroeid in een zogenaamd "disfunctioneel" gezin met twee jongere zussen. Mijn moeder was narcist en mijn vader was altijd afwezig. Wat betekende dat voor mij als kind?

Geen liefde, geen aandacht en geen veiligheid. Verantwoording afleggen over alles wat je dacht, voelde en deed. Totale onvrijheid en wantrouwen. Je ouders hadden altijd gelijk, of dat nu wel zo was of niet. Altijd maar presteren, het was nooit goed genoeg. Veel strijd en ruzie. Je werd als mens ontkend. Het uiten van je gevoel was niet toegestaan, niet huilen, niet boos zijn. Gevoelens mochten er niet zijn en werden gerationaliseerd. Eerlijkheid, als dat tegen de mening van mijn ouders inging, of een weerwoord werd niet op prijs gesteld. Alles wat je deed of had gedaan werd je weer voor de voeten gegooid. Overal de schuld van krijgen, vooral als oudste had ik het altijd gedaan. Je werd klein gemaakt en klein gehouden op allerlei manieren.
De buitenwereld was belangrijk, jij telde niet mee. Veel psychisch en fysiek geweld. Als oudste altijd verantwoordelijk voor het welzijn van mijn zusjes. Het huwelijk van mijn ouders was niet goed. Toen ik ouder werd, werd ik de gesprekspartner van mijn moeder. Ik kreeg alles te horen wat volgens mijn moeder niet deugde aan mijn vader. 
Studeren was onzin. Een beroepsopleiding en dan aan het werk. Natuurlijk kreeg ik op een bepaald moment een burn-out alsook depressiviteitsklachten. 
Tijdens mijn huwelijk ontpopte mijn ex-partner zich als narcist en workaholic. Na vele, vele jaren van vechten en maar doorgaan kwam het punt dat ik levensbedreigend ziek werd. Dat was voor mij het keerpunt. Ik besloot om voor mijzelf en mijn kinderen te kiezen. Na de scheiding ben ik in Zwolle gaan wonen. Het was tijd om antwoord te krijgen op het waarom van alles wat me was overkomen. Het eerste was een antwoord vinden via familieopstellingen, dus heb ik een opleiding als systeemopsteller (familieopstellingen) gedaan. Prachtig, de inzichten in de systeemdynamieken, maar dat was niet genoeg. Er bleven zoveel vragen, waar ik geen antwoord op kreeg. Daarna heb ik een coach- en healingopleiding gedaan. Tijdens de healingopleiding kwam ik door meditatie in een vorig leven terecht. Dat was zo bijzonder, omdat ik thema's herkende uit mijn huidige leven. Dit smaakte naar meer. De volgende stap was een opleiding tot regressie- en reïncarnatietherapeut bij Tasso. Dat bleek een schot in de roos, een groot feest, thuiskomen in mezelf. Diep van binnen hebben we alle kennis al, we hoeven alleen maar de deur te openen. Vanaf dat moment ben ik gaan werken aan mezelf om alles wat ik heb ervaren in dit leven een plekje te geven, inzichten te krijgen in het waarom en te helen. Ik voel me herboren, ben goed gegrond en blijf bij mezelf wat er ook gebeurd. Dit gun ik iedereen!